Yarasaların bu davranışları daha evvel laboratuvar ortamında gözlemlenmişti. Lakin uzmanlar, tıpkı davranışları Orta Amerika ülkelerinden Belize’de, vampir yarasalarda da gördü.
Ohio State Üniversitesi’nden uzmanların yaptığı araştırma, Davranışsal Ekoloji isimli bilim mecmuasında yayımlandı.
Araştırmacılar, bir ağacın kovuğunda yaşayan bir küme yarasaya küçük alıcılar yerleştirerek, birbirleriyle nasıl sosyalleştiklerini izledi.
Uzmanlar, çalışmanın bir kesimi olarak 16 yarasaya, davranışlarının değişip değişmediğini görmek için, bağışıklık sistemlerinin süreksiz olarak hastaymış üzere reaksiyon vermesine yol açan lipopolisakkarit isimli maddeyi enjekte etti.
Ağaçta toplamda 31 yarasa vardı ve geriye kalan 15 yarasaya bağışıklık sistemlerine rastgele bir tesiri bulunmayan tuzlu su enjeksiyonları yapıldı.
Uzmanlar, deney sırasında yarasalara rastgele bir ziyan verilmediğini söyledi.
Daha az tımar
Bilim insanları, bağışıklık sistemleri bir enfeksiyonla uğraş ediyormuş üzere harekete geçirilen “hasta” yarasaların sağlıklı yarasalara kıyasla, ortalama dört daha az yarasayla alaka kurduklarını saptadı.
Bu yarasaların, toplumsallaşmak için yaptıkları tımarlamaya katılmak istemedikleri, etrafta daha az dolaştıkları ve başkalarından daha uykulu görüldükleri belirtildi.
Bu davranışsal farklılıklar, enjeksiyondan altı saat sonra, yarasalar uyurken ya da dışarıda yiyecek ararken azaldı.
48 saat sonra, enjeksiyonun tesirleri büsbütün geçti ve yarasalar yine toplumsallaşmaya başladı.
Böylelikle, yarasaların hasta olduklarında sağlıklı yarasalarla daha az vakit geçirdikleri için, gerçek virüsleri yayma ihtimalinin azaldığı belirtiliyor.
Araştırmayı yapan grubun başı Simon Ripperger bunu “pasif toplumsal mesafe” diye tanımladı ve hayvanlar aleminde sandığımızdan daha yaygın olduğuna inandığını söyledi.
Yatakta kalmak üzere
Ripperger “Alıcılar sayesinde, bu yarasaların davranışların bir saatten başkasına, hatta gece ve gündüz, bir ağaç kovuğunun karanlığında saklanırlarken bile, dakika dakika nasıl değiştiğini görmek ismine yeni bir pencere açıldı” dedi.
Pasif toplumsal ara, insanların güzel hissetmediklerinde başka beşerlerle vakit geçirmek yerine, yatakta kalmak istemelerine benzetiliyor.
