1927 yılında Prof. Thomas Parnell Queensland Üniversitesi laboratuvarında bir deney başlatmış. Deneyin emeli etrafımızda gördüğümüz katı hususların kimilerinin aslında akışkan olduklarını ispatlamakmış. Bu hususlardan deneye kelam konusu olanı ise zift.
Parnell 1927 yılında iddasını kanıtlamak için kapalı bir huninin içine zift koyup büsbütün donana kadar beklemiş. Ziftin büsbütün donması tam tamına üç yıl sürmüş; akabinde profesör huninin kapağını açıp oda sıcaklığında deneyine başlamış. İşte o an 1930 yılından bu güne kadar hala tamamlanamamış meşhur zift deneyi başlamış.
Ortadan epeyce uzun vakit geçiyor; zift profesörün dediği üzere yavaş yavaş aşağı yanlışsız damla biçimini alıyor lakin bir damlanın düşmesi 7 ila 13 yıl ortasında kesin olmayan bir müddet alıyor.
Bu mühlet içinde deneyi epey insan takip etmeye başlıyor. Ortadan 8 yıl geçiyor ve 1938 yılında birinci damla düşüyor. Ancak sorun şu ki damlanın düşüş anı o sırada denek düzeneğini kimsenin izlemediği bir ana denk geliyor…
Aslında Parnell bu noktada istediği ispatı elde etmiş lakin deneyi sonlandırmamış zira deneyi takip eden beşerler damlanın düşüş anını görmek istemişler.
Düzenek çalışmaya devam etmiş ve ortadan 7 yıl daha geçmiş. Fakat enteresan biçimde ikinci damlanın düşüşü de kimsenin görmediği bir anda gerçekleşmiş. 8 yıl daha geçmiş, üçüncü damla 27 yıl sonra yeniden kimsenin görmediği bir anda düşmüş.
Dördüncü damlanın düşüşü yaklaşırken öbür bir Profesör olan John Maidstone ziftin damlama anını görmeyi takıntı haline getirip deneyin başına geçiyor.
Yıllar geçmeye devam ediyor; dördüncü, beşinci ve altıncı damla düşüyor lakin ne Maidstone ne de diğer hiçkimse düşen damlalara tanıklık edemiyor! Profesör yedinci damlayı 1988 yılında saplantılı bir formda izlemeye devam ediyor. Damla yeterlice uzuyor ve düşmeye yaklaşıyor, profesör deneyin başından kalkıp kendine kahve almaya gittiği bir anda olmayacak iş oluyor ve yedinci damla tam da o anda düşüyor; tam bir şanssızlıklar silsilesi.
Deneyi ve damlanın düşüşünü görüntülemek için sekizinci damlanın düşmesine yaklaşıldığında, yani 2000 yılında odaya bir kamera yerleştiriliyor.
Bu sefer kesin gözüyle o anın kayıt altına alınacağına inanıyor herkes. Gün geliyor sekizinci damla düşüyor; kamera kayıtlarına bakıyorlar ve iddia edeceğiniz üzere ilgili kısımda kamera kayıt almamış. Tam 52 yıl deneyi takibi altına alan Maidstone hiçbir damlanın düşüşünü göremeden 2013 yılında ölüp gidiyor.
Tabi deney devam ediyor 2014 yılında, dokuzuncu damla artık gözlerden kaçamayacak, zira internetten canlı yayınlanıyor ve onlarca kişi laboratuvarda damlanın düşmesini heyecanla bekliyor.
Damla uzuyor, uzuyor, düşmeye hayli yaklaşıyor, tam kopacağı sırada ne oluyor dersiniz? Evet sarkan damlanın ucu daha evvel damlayan sekiz damla zifte temas ediyor ve damla düşmüyor. O formda donup kalıyor. Bunun üzerine altındaki biriken zifti almak için deney düzeneği açılıyor ve o sırada damla çıt diyip kırılıveriyor…
Böylece 1930 yılında başlayıp Guinness Rekorlar Kitabına’da giren bu deneyde düşen 9 damlayı ne kimse görebiliyor ne de kayıt edilebiliyor.
Hala devam etmekte olan deneyin onuncu damlası ise 2020 ile 2030 yılları ortasında bir gün damlayacak. Şahsi kanaatim tekrar bir formda damlama anının kaçırılacağı tarafında; doksan yıldır bir şey olmuyorsa bence artık ikna olmak lazım. Hem zati deney maksadına dokuz kez ulaşmış. Onuncuya zorlamak niçin?
Bu linke tıklayarak siz de deneyi canlı izleyebilirsiniz.
