İnsanlığın hayvanlar alemi üzerindeki yıkıcı tesiri daha da netleşiyor. Yeni bir araştırma, onlara yardım etmeye çalışırken bile kazara ziyan verebileceğimizi gösteriyor. PLOS Biology mecmuasında yer alan makale, yırtıcı hayvanların beşerlerle temasa geçtikten sonra düşmanlarının varlığını koklayarak tespit etme ve yırtıcılardan kaçınma yeteneklerini süratle kaybettiklerini gösteriyor.
Bununla birlikte, sonuçların tahlilinden, beşerlerle rastgele bir temasın, ortalama antipredatör karşılıklarında süratli bir azalmaya yol açtığı ortaya çıkıyor. Şaşırtan bir formda, bu tıp davranış değişikliklerinin her üç senaryoda da yaşayan hayvanlarda fark edilir hale gelmesi bir kuşaktan daha kısa sürüyor, fakat bu değişikliklerin pekiştirilme oranı evcilleştirilmiş, tutsak ve kentleşmiş hayvanlar ortasında değişiyordu.
En şaşırtan olmayan bulgu ise, kedi ve köpek üzere evcilleştirilmiş cinslerin düşmanlarından sakınma davranışının en süratli kaybının yaşandığı çeşitler olması. Araştırmacılar, beşerler tarafından sağlanan müdafaanın, doğal seçilim ile çabucak karıştığını ve avcılara daha az tesirli karşılık veren bireylerin hayatta kalmasına müsaade verdiğini öne sürüyorlar. Sonuç olarak, bir cins içindeki davranışsal çeşitlilik ölçüsü, beşerlerle birinci birkaç kuşak temas içinde artma eğiliminde.
Sonuç olarak, araştırmanın müellifleri, insanların müdafaası altında yaşayan hayvanların, yırtıcı tabiatta hayatta kalma talihine sahip olmaları için, “doğal ortamına salınmadan evvel avcılara karşı savunma davranışları sergilemeleri için yırtıcı hayvanlara maruz bırakılmaları gerekebileceğini” öne sürüyorlar.
