Dünya’ya 66 milyon yıl evvel çarpan asteroidin dinozorların yok olmasına yol açtığını biliyoruz. Ama az bilinen, nelerin hayatta kaldığı. Yeni bir araştırmanın bulduğuna nazaran deniz alglerinin bir ailesi, bu periyotta hayatta kalmak için güç kaynağını değiştirdi ve Güneş ışığını toplamak yerine öteki hayat formlarından beslenmeye başladı. Bu sırada da okyanus ekosistemlerinin toparlanma sürecini epeyce hızlandırdılar.
Kretase periyodunda, bugün de olduğu üzere, fotosentez yapan algler açık okyanusun yiyecek ağlarının temelini oluşturmaktaydı. Asteroidin çarpması ile bir arada Kretase-Tersiyer Yok Oluşu olayı yahut kısaca K/T Yok Oluşu başladı ve Dünya, Güneş ışığına erişimin büyük bir kısmını kesen duman bulutları altında karanlığa gömüldü.
Kaliforniya Üniversitesi, Riverside’dan Profesör Andrew Ridgwell‘in bir açıklamada şunları söylüyor: “Eğer besin zincirinin temelini oluşturan algleri kaldırırsanız, geri kalan her şeyin ölmesi gerekir. Dünya’nın okyanuslarının bu bahttan nasıl kaçındığını ve bu türlü bir afetin akabinde çağdaş deniz ekosistemimizin nasıl tekrar evrildiğini öğrenmek istedik.“
Kokolitoforlar kalsiyum karbonat kabuklara sahip tek hücreli fotosentez yapan algler olarak tanımlanabilir. Ridgwell, Paleojen periyodun başında deniz tabanında gömülmüş olan bu canlıları incelerken, fosil kabuklarda bir vakitler hareket etmek için kamçılara (ne yazık ki korunmuş değiller) sahip olduklarını öneren açıklıkların olduğunu buldu. Kamçıya sahip çağdaş kokolitoforlar, güneş ışığından elde ettikleri gücün yanı sıra bakteri ve daha küçük algleri de tüketiyorlar ve avlarına gerçek hareket etmek için bu kamçıları kullanıyorlar.
Paul Brown/University College London Ayrıyeten Science Advances üzerinde Ridgwell ve ortak muharrirlerin raporuna nazaran asteroidin çarpmasından uzun bir mühlet sonra, yaygın olan kokolitoforların pek birden fazla Kretase periyodunda kıta sahanlıklarına sınırlanmış olanlardan oluşuyor. Günümüzde bu bölgelerde yaşayan tipler, açık okyanusta yaşayan akrabalarına nazaran başka canlılarla beslenerek ek güç sağlamaya çok daha yatkınlar.
Güneş ışığının geri dönmesi ile birlikte karışık beslenen cinsler 1,5-2 milyon yıl boyunca yaygınlıklarını korurken, yalnızca fotosentez yapan cinsler de bir sefer daha ortaya çıkarak açık okyanuslara yerleştiler.
