İki matematikçi, vakit seyahatinin kalbinde yattığı düşünülen mantıksal tutarsızlığın var olmadığını, bu yüzden de vakitte geriye giderek gerçekliği değiştirmenin teorik olarak mümkün olduğunu sav ediyor.
Şayet vakit kolay bir formda dördüncü boyut ise, içerisinde hareket edebilme yeteneğimizin olması da hayli doğal bir durum olacaktır. Queensland Üniversitesi Onur öğrencisi Germain Tobair‘ın e-posta ile gönderilen bir açıklamada söylediği üzere “Einstein’ın genel görelilik teorisinde, vakit döngülerinin yahut vakit seyahatinin – bir hadisenin kendisinin hem geçmişi hem de geleceğinde olabilmesi – varlığı öngörülüyor, teorik olarak dinamik çalışmalarını büsbütün aksi döndürüyor.“
Pek çok kişi vakit seyahatinin mümkün olmamasına sebep olarak süratli bir halde “büyükbaba paradoksunu” belirtiyor. Şayet bir vakit yolcusu geçmişe giderek büyükbabası ve büyükannesinin müsabakasını önlerse, kendi varlığını da ortadan kaldıracaktır ve bu yüzden de bu müsabakanın gerçekleşmesini engelleyemeyecektir. Pek çok bilim kurgu muharriri, vakit yolcularını bu sorunun oluşmasını önleyecek formda, vakaları dikkatlice kurguluyorlar.
Tobar, Einstein’ın bu vakit döngülerini tanımlamak için yarattığı denklemleri ele alıyor. Klasik ve Kuantum Kütle-çekimi’nde (Classical and Quantum Gravity) Tobar ve danışmanı Dr. Fabio Costa, bu denklemlerin, vakit yolcularının küçümsenmeyecek değişiklikler yapabilecekleri biçimde çözülebileceğini gösteriyorlar.
Covid-19 salgınını örnek veren Costa, “Covid-19’un birinci hastasının virüse maruz kalmasını engellemek için vakitte seyahat yaptığınızı varsayın. Lakin şayet bu kişinin hastalanmasını engellerseniz, bu durum birinci olarak sizin vakitte geriye giderek salgını durdurmanız için motivasyon kaynağınızı ortadan kaldıracaktır.“
İkilinin bu duruma tahlili ise, kozmosun yeni duruma ahenk sağlayacağını işaret ediyor. Her ne kadar kağıt üzerinde tanımladıkları model sebep ve tesirin birbirlerinden seken bilardo topları ile gösterildiği kolaylaştırılmış bir dünyayı içerse de, kompleks insan ortamlarının da tıpkı formda çalışacağı öneriliyor.
Tobar: “Koronavirüsü birinci hastası örneğinde, birinci hastanın enfekte olmasını engellemeye çalışabilir ve bunu başarabilirsiniz, lakin bunu yaparken siz virüsü kapıp birinci hasta olabilirsiniz yahut öteki biri olur.” Yani, her ne kadar tarihi değiştirmiş olsanız da ortaya çıkan sonuç sizin var olmanızı ve bu seyahati yapmanızı engellemeyerek paradokstan kaçınan yeni bir tarih oluşturur. Bu salgın örneği, potansiyel vakit yolcularının bu seyahatin efora değip değmeyeceğini sorgulamalarına sebep olabilir.
Vakit yolculunun mümkün olduğu durumda da Fermi Paradoksu‘nun gibisi bir soru ortaya çıkıyor: Şayet vakit seyahati varsa, neden şimdi gelecekten bizi ziyaret eden biri görülmüş değil? Tobar’ın söylediğine nazaran “vakit seyahati mantıksal olarak mümkün olsa da, öbür sınırlamalar olabilir. Alternatif olarak, paradoksun yaşanmaması için rastgele bir hadisenin etrafında tekrar ayarlanan hadiseler bir paradoksa sebep olabilir, yani tahminen de biri aslında geri geldi fakat bu duyulamadı.“
Doğal ki Tobar, bu çalışmanın vakit seyahatinin nasıl gerçekleştirilebileceğine dair rastgele bir ipucu vermediğini de belirtiyor.
