Salgından evvel neler yapılıyordu, eğitimde teknoloji neredeydi kısaca bir hatırlayalım. Çin, Hindistan ve ABD başta olmak üzere pek çok ülke salgın öncesi okullarda yapay zekâ tabanlı sistemleri denemeye başlamıştı. Ayrıyeten AR (Artırılmış Gerçeklik) ve VR (Sanal gerçeklik) de kullanılan teknolojiler ortasındaydı. Geçen yıl ağustos ayında, Coursera’nın kurucularından ve 190’dan fazla ülkede milyonlarca online öğrencisi olan Michigan Üniversitesi’nin, yeni bir genişletilmiş gerçeklik teşebbüsü başlattığını yazmıştım. Bu üzere örnekleri çoğaltmak mümkün olsa da salgın üzere global bir sıkıntıda pilot çalışmaların genele sunulması doğal olarak kolay olmadı ve pek çok eksiklik yaşandı. Ama çalışmalar hala sürüyor ve önümüzdeki yıllarda daha planlı, hazırlıklı olarak devam edebilir.
UNICEF de öneriyor
Bilindiği üzere UNICEF, dünya genelinde çocukların refahı için çalışmalar yürüten bir kurum. Çalışmaları ortasında dünyadaki çocuklara eşit sıhhat ve eğitim hizmeti sunulmasına yönelik teşebbüsleri de bulunuyor. UNICEF’in web sitesine baktığımızda şu açıklamaya görüyoruz: “Artırılmış gerçeklik ve sanal gerçeklik (AR / VR) üzere yeni teknolojiler, kurumun sıhhat, eğitim ve öğretim üzere hususlarda farklı ülkelerden çocuklara ulaşma ve onlara yardım edebilme bahtını büyük ölçüde arttırma potansiyeline sahiptir.”
Gerek UNICEF gerekse Dünya Ekonomik Forumu üzere kurumlar tarafından da desteklenen bu teknolojileri bir ortada kullanarak yeni tahliller oluşturma vakti gelmiş olabilir. Tüm bu hayatı kolaylaştırabilecek tahlil tekliflerinin önünde ise “internet” mahzuru bulunuyor. Çünkü her çocuğun internet kontağı olmayabiliyor. Şayet dünya genelinde internet temas sorunu aşılabilirse yakın vakitte eğitimi yüklü olarak mesken ortamına çekmek cazip bir seçenek olabilir.
Eğitimde teknolojiden nasıl faydalanılabilir?
1-Yapay zekâ altyapısına dayanan sistem öğrenci ile diyaloğa geçebilir ve öğrencinin öğrenme formuna özel malzemeler kullanarak öğrenmeyi kalıcı hâle getirebilir.
2- Eğitim maliyetleri ucuzlar ve internet olan her yerden, herkes bu hizmete ulaşabilir. Bilhassa kırsal kısımdaki güç ulaşım şartları düşünüldüğünde bu sisten daha cazip hâle gelebilir.
3-Öğretmenler, idari iş yükü ve vakit kaybettiren evrak işleri ile uğraşmak yerine öğrencilerine odaklanarak, onların yeteneklerin ortaya çıkartacak vakte sahip olabilirler.
4-Kişiye özel eğitim sayesinde çocuklara dersler onların daha güzel öğreneceği formlarda (görsel, işitsel vb.) sunulabilir. Böylece öğretim daha kalıcı hatta daha eğlenceli hâle gelebilir. Bu birebir vakitte öğrenme mühleti birbirinden farklı olan çocuklar için de avantaj olarak görülüyor. Dersi bir kere dinleyip öğrenen çocuklar olabileceği üzere tekraren tekrardan sonra öğrenenler de olabiliyor. Lakin fizikî bir sınıfta onlarca öğrenci için başka farklı ders anlatılması ne yazık ki mümkün olamıyor.
5- En yeterli öğretmen çocuğa özel ders veren yapay zekâ olacağından veliler de “en düzgün öğretmeni” bulabilmek için uğraşmaktan kurtulabilir.
6- Fiziki ortam masrafları nispeten azalacağından paralı okullar ucuzlayabilir.
7- AR/VR üzere teknolojilerle öğrenme desteklenerek ayrıntılı ve eğlenceli hâle getirilebilir.
Örgün eğitimin nasıl ki eksikleri varsa bu modelde de kesinlikle eksik kalan noktalar olacaktır. Teknolojiden fazlaca faydalanılan bir eğitim modelinde çocukların daha az sosyalleşeceği düşünülebilir. Uzaktan eğitim modelinde ise anne babaları çalışan çocukların meskende olması farklı meseleler doğurabilir. Lakin teknolojiden faydalanılması büsbütün fizikî okulların kapanması demek değildir. Bahsin uzmanları kesinlikle bir karma oluşum planlayarak buna da bir tahlil sunabilirler.
Eğitim ve öğretim biçimi ne olursa olsun kıymetli olanın “iyi insan” yetiştirmek olduğunu hatırlatmakta da yarar görüyorum.
Serap TORUN
twitter.com/seraptorun73
